Kamerkoor Vocalei telt op dit ogenblik 25 leden en is als volgt samengesteld:

We streven een kleine uitbreiding na en hebben nog plaats voor nieuwe leden.

ada.jpgNog afgezien van het feit dat zingen leuk is en goed voor je lijf, is Vocalei een fijne groep om mee te zingen. In het koor heerst een goede sfeer, iedereen gunt er elkaar zijn of haar plekje onder de zon en tijdens de repetities valt er tussen alle harmonieuze akkoorden ook meestal wel een vrolijke noot te beluisteren, al wordt met dat al ook gestreefd naar een goed niveau. Veel leden zijn al jarenlang lid, men heeft weet van elkaars wel en wee en leeft in goede zowel als mindere tijden met elkaar mee. Je zou kunnen zeggen: zoek je naar harmonie, leg dan eens je oor te luisteren bij Vocalei!

Ada, sopraan
elly.jpgBij het zoeken naar een koor in Leiden, in 1990, heb ik zomaar een "klein gemengd koor", genaamd Vocalei, uit de gemeentegids gekozen. Waarschijnlijk omdat het vóór in de stad en gemakkelijk parkeren was. Na een avond luisteren besloot ik direct om lid te worden en niet verder te zoeken naar een ander koor. Waarom zo vastberaden? Om de sfeer en het repertoire. Inmiddels zijn we vele jaren verder. De sfeer is nog steeds goed bij "Kamerkoor Vocalei". Het repertoire is zeer afwisselend. Het geeft mij ontzettend veel voldoening om bij Vocalei te zingen. Er is ook nog steeds een plekje voor de auto.

Elly, alt
jan-hein.jpgWaarom ik nog altijd enthousiast zing in Vocalei? Duizend en één redenen. Je wordt opgewekt van met elkaar zingen. En zingen in een groep leuke, aardige mensen maakt zo mogelijk nóg blijer. Stresshormonen krijgen domweg geen kans. Zoveel verschillende persoonlijkheden en toch gelijkgestemd. Geweldig toch? Samen zingen is synchroniseren, je goed concentreren, steeds beter voldoen aan de verwachtingen van de (altijd vriendelijke) dirigent

Iedereen zet zich ten volle in, zonder dat iemand de boventoon voert. De sfeer is altijd uitstekend.

En dan is er de muziek zelf. Steeds weer verrassende melodieën, de uitdaging aangaan met al die nootjes en uiteindelijk het publiek overdonderen met een prachtige uitvoering.

Ook buiten de wekelijkse repetitie-uurtjes kent de gezelligheid geen tijd. De tweejaarlijkse koorweekenden (en de voorpret die we daaraan beleven) zijn inmiddels legendarisch. Maar je deelt natuurlijk lief én leed. En juist dat gevoel van oprechte betrokkenheid is enorm belangrijk.

Jan Hein, tenor
wim.jpgIn september 2016 vroeg een oud-collega of ik tijdens de “Leidse Open Monumentendag” mee wilde gaan naar een uitvoering van Vocalei in het stadhuis. Hij had zelf vele jaren met plezier bij Vocalei gezongen en vond een koor wel bij mij passen. En inderdaad, toen ik Vocalei hoorde zingen had ik maar één gedachte: dit wil ik ook. Ik heb me aangemeld en een aantal keren met de repetities meegedaan. Dat was wel even wennen. In de loop der jaren was ik het noten lezen verleerd. De fraaie en gevarieerde partituren die voor het jubileumconcert werden ingestudeerd waren voor mij allemaal nieuw (van Byrd tot Lauridsen en Jenkins) en het duurde even voordat ik dat had opgepakt. Gelukkig kwam ik door de stemtest en sindsdien zing ik met veel plezier de baspartijen, geschreven door al die geweldige componisten, mee. Dit jaar had Vocalei haar jubileumweekend naar Monschau. Het is een prachtig weekend geworden met een optreden in het lokale kerkje in het centrum van Monschau en een geweldige “bonte avond,” met liedjes en sketches. Dat was genieten! Bovendien staat Vocalei onder leiding van een geweldige dirigent, Arthur Koopman, en bestaat Vocalei uit een groep zeer fijne mensen die er ook voor elkaar kunnen zijn. Kortom, Vocalei, het (be)zingen waard!

Wim, bas